Wirtualne życie

Wszyscy wirtuozi (ale nie zbrodni) ŁĄCZCIE SIĘ NA STARCITY!!!

Ale teraz ujz po niej!! Buhahahahahaahahahahaha <zlowieszczy smiech>

Jak mam być spokojna kiedy przychodzi sobie jakaś FALA i wszystko nam niszczy!! ;(

Fala to wszystko TWOJA WINA!!!!!

Eh... Ja wróciłam ale was juz nie ma ;( No trudno

Po odprowadzeniu Edytku do przedszkola, Amy z Weną przyszły nad staw. Amy puściła kotkę a sama zaczęła rzucac okruszki chleba łabędziom.

Amy zaspana wstała ze spania. Ubrała się, zjadła śniadanie i wyszła.

OOC: Wybacz Fala ze skasowalam ale chcialam wyjsc moja Smile

Amy położyła Edytkę spać. Sama usiadła w sypialni i zaczęła płakać.

Amy była już zrezygnowana. Miała dość. Nie potrafiła rozmawiać z osobą tak zamkniętą w sobie.
-Przepraszam Cię. Szukam osoby która chciałaby być trochę bliżej mnie- powiedziała. Chwyciła Edytkę za r ...

Amy patrzyła Alanowi w oczy.
-Wiesz widać że potrzebujesz się komuś wyżalić, komuś wygadać, komuś bliskiemu- zakończyła szeptem kończąc przemowe.

Amy jednak poczuła że chłopak potrzebuje wsparcia.
-Naprawde bardzo mi przykro. Może pójdziemy do altanki?

Amy chciała jakoś w szczególny sposób pocieszyć chłopaka ale nie umiała. Nie znała go na tyle. Był przystojny i sympatyczny. Idealny. Ale nie wiedziała co on myśli o niej.

-Coraz więcej ale staram się też zająć zyciem prywatnym. Ale jak narazie nie ma z kim ukladac sobie zycia- westchnęła.

OOC: Juz jestem Smile

-Nie, v-ce burmistrzem- uśmiechnęła się- Ale traktuj mnie prosze jak normalną osobę. Jakbym wogle nie była kimś ważnym w mieście.

Amy uśmiechnęła się. Spostrzegła ze chłopak nie wie kim jest.
-Osiedle dla władz- powiedziała nie kryjąc uśmiechu.

OOC:Musze isc. Dokonczymy to jutro.

Amy uśmiechnęła się. mężczyzna był naprawde przystojny.
-Znalazles juz sobie dom?

-Takiego przyjaciela od serca sie nie ma- posmutniala

Amy spojrzała chłopakowi w oczy.
-To witam cię w naszym mieście. Wiesz znam tu dużo ludzi ale..

-Jasne- zaśmiała się- Miło mi cię poznać. Jestem Amy.