Wirtualne życie

- Bardzo chętnie - uśmiechnął się - pani przodem!

OCC: Jasne ;)

- Nadal nie wiem gdzie mieszkasz... Może pokażesz mi swój dom...? - zaciekawił się i znowu pocałował.

- Ja też nie potrafię... Ale to chyba nie musi byc takie trudne.... Zobacz, tam jest... To mi przypomina... Nie wiem... Oko? - sam zaśmiał się z tego co zobaczył - Wystarczy się przyjżec w jakie kszta ...

- Wiesz, że gwiazdy potrafią przewidziec przyszłośc..? - spojrzal uśmiechnięty na niebo - A co ty widzisz...?

Przytulił ją mocno i pocałował w usta. Uznał, że nie musi mówic już nic więcej...

Nic nie powiedział tylko przyciągnął ją lekko do siebie i spojrzał na nią uśmiechając się, jakby chciał powiedziec: Ja też!

- Chętnie - odpowiedział i razem usiedli na ławce.

- Jasne, czmu nie- odpowiedział z uśmiechem i objął opiekuńczo ramieniem. Razem poszli do parku.

- Oj tam... To dopiero drugi raz... Nie przesadzajmy... Porywam cię gdzieś tylko nie wiem gdzie... - właściwie to dopiero teraz zdał sobie sprawe, że to zdanie nie ma sensu tak za bardzo... - To gdzie ...

Spojrzał na Lisę.
- Czy ja widzę zdziwienie, czy też przerażenie...? - zapytał uśmiechając się i podchodząc do niej.

Nie wiedziła gdzie szukac Lisy... Jedynym miejscem w którym się jej spodziewał była apteka... Podszedł do drzwi i czekał chwilę.

- Chcę ci tylko powiedziec przez to, że i tak jesteś dla mnie najważniejsza. Rozumiesz...? Mam nadzieję, że tak... Teraz ty jesteś z Davidem, a ja... Nie wiem czy mogę tak powiedziec... a ja z Lisą... ...

- Myślę, że nic nie powinno stawac na drodze naszej przyjaźni... Zwłaszcza nasze związki... Bo to swoją drogą... Jess... Proszę cię... Proszę... - spojjrzał na nią i lekko pocałował w usta.

Natychmiastowo zlapał ją za rękę i spojrzał w oczy. Były piękne jak zawsze, tylko kręciła się w nich iskierka żalu. - Poczekaj...! - Czekał aż Jessicka usiądzie.

James milczał. Teraz i w nim krew gotowała się. Był wściekły, rozzłoszczony, poirytowany, wkurzony i zdenerwowany tym co usłyszał. Nie spodziewał się, że Jess kogoś ma.

- Jess! Jess! - krzyczał. Zmachany i zdezorientowany zapytał - Czy wszystko w porządku z tobą? Coś ci się stało?

James także szybko zapłacił za swojego nietkniętego z resztą ptysia i pobiegł za Jess.

- Prosze, nie zmieniaj tematu... Na prawdę chcę poznac twoją opinię na ten temat... Pytam zupełnie powaznie - w jego oku pojawił się pewnien blask.

- Taak... - zapadło milczenie. Minuta, dwie... Ta cisza wydawała się dziwnie ciążąca, jakby to James był winny temu niezręcznego milczenia i to bez sensownego wyjaśnienia czemu...

Spuścił głowę. Oczywiście nie miał do Jess żalu, absolutnie.
- To co o tym myślisz...?